Na ścieżkach przyrodniczych i historycznych

Ścieżki przyrodnicze i historyczne na terenie Nadleśnictwa Białowieża

Żebra Żubra (3,5 km)

Jedna z najstarszych w Polsce edukacyjnych ścieżek leśnych (1980 r.). „Żebrami” są tutaj deski kładek prowadzących przez podmokłe tereny puszczy. Na szlak wchodzi się z drogi prowadzącej do miejscowości Budy (Pogorzelce), na wysokości północnej granicy Białowieży (przedłużenie ul. Zastawa). Spacerując wzdłuż kładek, chodników i grobli napotykamy tablice z informacjami o otaczającym nas świecie flory. Jazda rowerem nie jest tutaj polecana. W okresach deszczowych warto zadbać o odpowiednie obuwie. Szlak zaprowadzi nas do Rezerwatu Pokazowego Żubrów (ok. 2 godz.).

Szlak Dębów Królewskich (0,5 km)

Ścieżka w uroczysku Stara Białowieża (6 km od Białowieży) ma charakter przyrodniczy i historyczny. Spotkamy tu m.in. dęby liczące od 150 do 450 lat, a także to, co z nich pozostało. Pomniki przyrody noszą imiona władców Polski i Litwy, którzy polowali w białowieskich lasach. Najstarszymi dębami są Zygmunt Stary i Zygmunt August - mają po 450 lat. Młodzianem jest w tym towarzystwie 150-letni dąb o dwóch pniach zwanych Olgierd i Kiejstut. Rosną tu również August II Sas, Władysław IV, Bona Sworza, Kazimierz Wielki, Kazimierz Jagiellończyk, Witold, Giedymin i Jan Kazimierz. Przejście całej trasy zajmuje od 15 do 20 minut. Do ścieżki dębów dojedziemy od strony Białowieży drogą na Budy. Przy szosie znajduje się ogrodzony parking.

Zobacz mapę Puszczy Białowieskiej

Puszczańskie Drzewa (4 km)

Ścieżka utworzona w 1998 r. prowadzi z Białowieży do Rezerwatu Pokazowego Żubrów. Prezentuje drzewa i krzewy oraz zbiorowiska leśne w Rezerwacie Krajobrazowym im. Władysława Szafera. Wiedzie przez lasy grądowe z okazałymi dębami, lipami, jesionami i sosnami. W tej części pokrywa się ze szlakiem żółtym. Po zwiedzeniu zagród ze zwierzętami do Białowieży można wrócić ścieżką Żebra Żubra.

Krajobrazy Puszczy (4,5 km)

Prowadzi z Białowieży do rezerwatu „Wysokie bagno” i do siedziby Ośrodka Edukacji Leśnej „Jagiellońskie”. Po drodze mijamy 22 przystanki prezentujące zbiorowiska leśne Polany Białowieskiej, z obszarami rolnymi, a także nieczynną kopalnią żwiru, w której znajduje się punkt obserwacji geologicznych. Ścieżka przecina dolinę Narewki. Przez rzekę prowadzi kładka, w pobliżu znajdziemy deszczochron. Na trasę wyruszamy spod siedziby Nadleśnictwa Białowieża (ul. Wojciechówka 4). Ostatnim przystankiem jest Ośrodek Edukacji Leśnej „Jagiellońskie”. Gospodarze zabytkowej, odremontowanej leśniczówki zapraszają turystów na zajęcia warsztatowe, prezentacje i pogadanki o lesie. Na stałych ekspozycjach obejrzeć możemy dawne narzędzia leśne oraz fotografie puszczy z przełomu XIX i XX wieku.

Miejsce Mocy (0,3 km)

Z drogi Białowieża – Hajnówka (skręt w lewo ok. 500 m za Białowieżą) do Miejsca Mocy prowadzi czarny szlak. Po dotarciu do miejsca kultu prasłowian wkraczamy na niedługą ścieżkę wiodącą wokół skupiska drzew o dziwnych kształtach i głazów tworzących kamienny krąg. Ciekawostką jest też wgłębienie stale wypełnione wodą. Jeśli nie poczujemy pozytywnego promieniowania Miejsca Mocy, to pozostanie nam wiara w to, co można przeczytać na tablicy informacyjnej. Magiczne miejsce znajduje się w pobliżu parkingu przy torach nieczynnej linii kolejowej Białowieża – Hajnówka. Turyści jeżdżą dziś po nich drezynami ręcznymi.

Park Pałacowy

Założony pod koniec XIX wieku Park Pałacowy stanowi wydzieloną enklawę Białowieskiego Parku Narodowego. Na zgliszczach stojącej niegdyś na wzgórzu rezydencji myśliwskiej carów, strawionej pożarem w 1944 r. i wyburzonej blisko 20 lat później, powstała siedziba Muzeum Przyrodniczo-Leśnego z wieżą widokową. Skończyły się carskie polowania, runął pałac, ale park wzorowany na angielskich ogrodach pozostał. Możemy go zwiedzać spacerując dookoła założenia ścieżką, przy której ustawione są tablice z informacjami o otaczającej nas przyrodzie, parkowych obiektach, a także o historii puszczy i Białowieży.

Park rozciąga się na obszarze o powierzchni prawie pół kilometra kwadratowego. Znajdziemy w nim drzewa sprowadzane przez carskich ogrodników z najodleglejszych zakątków – m.in. choiny kanadyjskie, jedlice Douglasa, dęby czerwone, daglezje zielone, przeorzechy i skrzydłorzechy kaukaskie. Ozdobą parku jest najstarszy w okolicy, zabytkowy dworek z 1845 r. - obecna siedziba Ośrodka Edukacji Przyrodniczej. Przetrwały też inne zabudowania z czasów carskiej rezydencji, m.in. stajnia i brama pałacowa. Uwagę zwraca obelisk upamiętniający łowy króla Augusta III Sasa. Polował tutaj w 1752 r. Na południu parku, w dolinie rzeki Narewki płynącej u podnóży wzgórza, położone są się dwa stawy. Wykopane z carskiego polecenia, miały urozmaicać parkowy krajobraz.